Η
σημερινή δήλωση του Υπουργού κ. Ζουράρι («νομίζετε ίσως ότι δεν
απειλούμαστε τώρα ως χώρα, μόνο κάποια νησιά μάς ζητάει ο Ερντογάν. Και να
χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει. Τα νησιά θα τα ξαναπαίρνουμε πάντοτε. Τη
γλώσσα έχει σημασία να μην μας πάρουν») μάς προκαλεί –τουλάχιστον-
ιδιαίτερη απορία για τον τρόπο με τον οποίο επέλεξε ο κ. Υπουργός να
«διαπραγματευτεί μία ιδιόμορφη μοιρασιά» με τους εξ Ανατολών γείτονές μας.
Δεν θα αρκεστούμε, βεβαίως, να ενθυμίσουμε στο
κ. Ζουράρι ότι τέτοιες ή παρόμοιες δηλώσεις δεν συνάδουν του ρόλου ενός
θεσμικού εκπροσώπου σε μία, μάλιστα, ιστορική συγκυρία ιδιαίτερα κρίσιμη –από
κάθε άποψη- για την χώρα μας. Αυτό το θεωρούμε αυτονόητο.
Δεν θα επιμείνουμε, επίσης, να
επιχειρηματολογήσουμε πως θέσεις υψηλής πολιτικής και κοινωνικής ευθύνης – όπως
αυτή που κατέχετε κ. Υπουργέ- δεν συνάδουν με την ιδιαίτερη «στοχαστική
ελευθεριότητα» που σας διακατέχει. Ο στοχασμός σας –υπερβατικός ακόμη και του
«κοινού μέτρου των λόγων»-, αντιλαμβάνεσθε ότι αντιβαίνει της Πολιτικής, της
τέχνης, σας ενθυμίζουμε, του Πρακτικού Λόγου. Διατηρήστε, λοιπόν, τα
«ακαδημαϊκά πυροτεχνήματά σας» για τον εαυτό σας και για τις οικείες
αναζητήσεις σας.
Σε εκείνο, όμως, που σάς προκαλούμε να
εστιάσετε την προσοχή σας, το οποίο άλλωστε «συνδέεται» τόσο με τα επιστημονικά
ενδιαφέροντά σας όσο και με τις «κοινές- πολιτικές ευαισθησίες» σας, είναι πως
η γλώσσα ενός λαού είναι η ιστορία του. Είναι η πολιτισμική και η πολιτιστική
διαχρονία του. Είναι ο εθνολογικός και ο γεωγραφικός προσδιορισμός του.
Αντιλαμβάνεσθε, λοιπόν, κ. Ζουράρι, ότι τα γεωγραφικά όρια της χώρας μας είναι
ιστοριο-γλωσσικά, εθνολογικά και πολιτισμικά -αλλά και πολιτιστικά- όρια. Επομένως, είναι πρόδηλο τί επακριβώς
«επιλέγετε» να εντάξετε στην περιοχή τής «ιστορικής μνήμης».
Σας καλούμε, λοιπόν, κ. Υπουργέ να υποβάλετε
άμεσα την παραίτησή σας, προκειμένου να αυτο-στοχασθείτε για τα αυτονόητα!
ΔΑΚΕ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΖΑΚΥΝΘΟΥ
14/12/2016
